Vakantie 2010 8 september – 20 september Johannesburg 20 september – 30 september Bloemfontein 1 oktober weer thuis in Zaandam
Maandag 20 september 2010Een reisdag. Om 8 uur
opgestaan en na het ontbijt de koffers gepakt. Daarna konden we op de
kamer nog een kopje koffie drinken vóór we om 11 uur door Dave met de
Jaguar naar het Domestic deel van de Olivier Tambo Luchthaven werden
gebracht. Dinsdag 21 september 2010Om 7 uur gaat de
wekker. Een beetje te vroeg. Dan gaat de telefoon. Ik stap uit bed en
neem op. Gerrie is er om samen naar de bank te gaan. "Oh, ik stap net
uit bed" antwoord ik. Gerrie gaat nog even naar haar werk en zal later
terugkomen. Had ik me toch nog verslapen! Na het ontbijt, een tafel
volgeladen met goodies, gaan we weer naar de kamer, waar we om 11 uur
worden opgehaald door Gerrie om samen naar de bank te gaan. Natuurlijk
lukt het nu wel en ik kan haar meteen het geleende geld terugbetalen. Ze
gaat vanavond naar Port Elisabeth op reis. Woensdag 22 september 2010Op tijd op, ontbeten, de rekening betaald en de koffers gepakt. Pierre komt ons ophalen, het liep een beetje uit maar om 11 uur was hij daar. Fijn weerzien! Voor we op weg gingen naar Durban werd het kort voor half 12. En in de Mercedes, niet de Isuzu, reden we weg. Buiten de stad werd het uitzicht steeds mooier en uitgestrekt of met bergen of rotsformaties. Na iedere bocht leek het wel een ander landschap. Onderweg gestopt voor een lunch bij een KFC en later om 4 uur voor een kopje koffie. We reden via Ladybrand, Harrysmith, Ladysmith, Pinetown, Hilcrest - daar van de grote weg af. Het was inmiddels donker geworden. Tussen 6 en 6.15 was het geheel donker. Pierre's telefoon ging en oom Faai vroeg waar we waren. Hijzelf stond op gezichtsafstand bij een benzinestation op ons te wachten. Wat een verrassing! We waren allemaal blij elkaar weer te zien. Hij ging ons voor naar het Chillifields B&B in Assagay dat hij voor ons had besteld. Ieder een eigen huisje, mooi ruim ingericht, van alles voorzien. We spraken af dat oom Faai ons morgen om 10 uur zou komen ophalen om dan naar Ballito te gaan. Afscheid genomen en onze spullen in het huisje gezet. Pierre vond op zijn Garni adressen om te eten en we kozen voor een Ocean Basket. Het was vol en lekker. Om 9 uur weer "thuis" en lekker slaap!
Donderdag 23 september 2010
Het was niet echt
nodig, maar ik was er al voor 7 uur uit. Benieuwd hoe het er uit zou
zien buiten. Want gisteravond zagen we alleen maar lichtjes hoog, laag
en overal. We zitten wel op korte afstand van de weg en het verkeer
raast langs. De huisjes liggen een bordes hoger en het uitzicht is
prachtig. Het ontbijt wordt prima verzorgd en kunnen we in alle rust
genieten. Tegen 10 uur komt oom Faai en samen gaan we in een auto naar
zijn nieuwe huisje. Het is er gezellig en ruim. Pierre ziet een koperen
ketel met plaatje "Plekker bros gemaakt". Dat heeft zijn vader met oom
Daniël in Elliot gemaakt en verkocht in zijn winkel. We maken er een
foto van. Ook staat er een groot koperen waterreservoir met onderin een
mogelijkheid een vuurtje te maken. Dat maakten de broers ook voor de
verkoop. Geheel van koper. Daarin werd water warm gemaakt voor een bad.
Grote vriend van oom Faai is de herdershond Prins. Bij de achterdeur
loop je zo naar het huis van Leon en Lucille en de kinderen, maar
vandaag is er niemand thuis. Leon is voor zaken in Japan. We kijken op
de computer naar Google maps en wijzen ons huis in Zaandam aan. Ook het
gebied achter het station Zaandam waar vroeger de Plekkers woonden met
de molen De Pet. Maar daar zijn nu allemaal huizen gebouwd. Nog één
houtzaagmolen De Held Jozua staat er. Oom Faai vertelde zich te herinneren als
kleine jongen dat zijn vader Bijbels verzamelde en die naar Nederland
stuurde, omdat er op dat moment (kort na de WOII?) weinig Bijbels
waren in het thuisland. Ook vertelde oom Faai dat er in Pretoria een
plaquette moet zijn van de eerste emigranten vanuit Nederland waarop de
naam van Willem Plekker ook staat. Daarna naar Ballito over de snelweg. We wilden gaan eten bij Cosmos, direct aan het strand van Ballito, ons bekend van vorige keer, maar dat was al weer overgenomen door een andere eigenaar. Morgen is de opening, dus wij zijn te vroeg. Dan zien we naast het kantoor van Ewald restaurant Continental op de bovenverdieping. Met als reclame 1 kg scampi; dat wil Pierre graag proberen. admiralfish voor oom Faai, sole voor Luuk en ik een ladysteak van 200 gr. met mushroomsauce. Allemaal erg lekker. Een adresje om te onthouden. Weer buiten gekomen zijn we nog even naar het strand afgedaald en van het zicht genoten en een volle neus zeelucht gesnoven. Er stond een ijzerdraadfigurenmaker met zijn produkten en we kochten een fietsje voor 30 ZAR. Weer teruggereden naar Hillcrest en afscheid genomen van oom Faai. Koffie gemaakt. Luuk ging even liggen en Pierre en ik hebben de auto getankt. Al vroeg gaan slapen om 8.30 uur. Vrijdag 24 september 2010Het is weer koffer-pakken-tijd. We trekken weer weg naar Bloem. 9 uur vertrokken. De grote weg M3 op. Prachtig weer, volle tank, schone voorruit. Bij Haarysmith gestopt en bij Spurs een lunch genoten want het was toen al weer half 1 uur. Salade met kip en bacon. Lekker, maar we moeten weer verder. Bij de ingang van het Golden Gate Nature Park moet je je naam en gegevens van bestemming opschrijven. Door de poort heen gereden zaten er een aantal koereigers bij elkaar en natuurlijk wilde Luuk daar een foto van maken. Later weer een paar keer gestopt om foto's te maken van zebra's in het gebied. Veel hoge en lage bergen en rotsformaties. Na iedere bocht van de weg weer een nieuw panorama. Hadden we op de heenweg
bij van Reenen koffie gedronken, nu stopte Pierre plotseling en sloeg
rechts van de weg af. Daar stonden auto's geparkeerd en we stonden voor
het kleinste kerkje van Zuid-Afrika in Van Reenen's Pass. Gebouwd in
1925 door de eigenaren van de 'plaats' aldaar. Toen als RK-kerkje.
Latere eigenaren van de plaats waren protestants, zo wijzigde ook het
gebruik van het kerkje. In het kerkje staan aan weerszijden 3 bankjes
waarop 3 mensen maximaal kunnen zitten. Er is iedere zondag om 10 uur
een dienst. Toen wij aankwamen was er een trouwerij en de kerk was
behoorlijk vol. Zaterdag 25 september 2010Rustdag. 19 kaarten
geschreven. Begonnen met lezen in Nilgün Yerli 's boek en Luuk in Conny
Braam. Met lunchtijd naar beneden gegaan en toen bleek dat de kok tot
16 uur vrij heeft. Een vruchtensalade werd voor ons klaargemaakt en we
dronken melk daarbij. Dat is ook goed voor onze lijn! en gezond. Het is
prachtig weer, de balkondeuren staan wijd open en het geluid van duiven
gulpt naar binnen. Om 7 uur voor het diner naar het restaurant. We
bestelden een steak (300 gram) met mushroomsauce. Echt heerlijk en een
ijsje toe. Zondag 26 september 2010Om 8 uur ging de
wekker en opgestaan. Om 9 uur naar het ontbijt-buffet. We eten 's
morgens steeds hetzelfde: croissantje met honing, klein formaat kadetje
met kaas, koffie/thee en juice en later een sneetje kruidkoek, yoghurt
en po-po (papaya). Maandag 27 september 2010Om 9 uur vertrokken,
nu in de Isuzu,
naar Sytjie Venter-Wink(-Bouwer-Plekker). De derde Sytjie na haar
grootmoeder en moeder. Grootmoeder was de dochter van Daniël Plekker uit
Zaandam, die in 1902 naar Zuid-Afrika vertrok. Een echte Zaanse naam is
Sijtje - verafrikaans als Sytjie. Jammer genoeg heeft Sytjie geen
dochter anders had zij ook weer Sytjie genoemd geworden. Dinsdag 28 september 2010Hoewel ons was verzekerd dat we konden uitslapen had ik de wekker om 7 uur gezet. Echter om 4 werd ik wakker en merkte ik dat ik weer een bloedneus had. Luuk wakker gemaakt om me te helpen, het was binnen erg donker en ik kon het licht niet aandoen enz. Na een tijdje leek het weer te stoppen en heb ik nog even kunnen slapen. Om 8 uur kwamen Willie en Pierre aanwandelen om te kijken of die Hollanders al wakker waren? Ja, zelfs al een koppie gedaan! We werden uitgenodigd voor het ontbijt. Echt Afrikaans, met miliepap, daar overheen koude melk en suiker en ook nog strooikaas! Daarna kwam er een grote schaal met worstjes en roerei, vruchtensalade en yoghurt. Een overvloed speciaal voor de gasten en de jongens genoten ervan. Willie nodigde ons uit om zijn land en beesten te bekijken. Luuk antwoordde, dat hij graag zijn land, beesten en leeuwen wilde zien. "Nou dat kan, ik zal het je laten zien." Hij vertelde dat hij 3000 ha grond, 3000 schapen en runderen, paarden, 2 pony's (van toen de kinderen klein waren) had. Met z'n vijven in de Jeep, de zonen in een volg-terrein-wagen. Zo ver we konden kijken was het "eigen land". Af en toe moest er een hek worden geopend en gesloten en toen we bij schapen kwamen renden zij allemaal de auto tegemoet in de hoop bijgevoerd te worden. Maar daar kwam een andere auto voor langs. Schapen met lammeren, prachtige runderen met jongen en stieren ontmoeten we op het land. Willie had in augustus pas een dam laten maken, omdat vorig jaar met zware regens een heel stuk land was ondergelopen. We reden op de nieuwe dam. De grond daarvan kwam van het land, dat later werd volgepompt met water uit de verderop gelegen rivier. Uit dit ontstane meer werd weer water gepompt naar de sproei-installatie verder op het land. We konden veel foto's maken. Via het grondpad reden we naar de buren. De zoon des huizes is in deze tijd in het Afrikaanse programma "Boer zoekt vrouw". Willie heeft nog geholpen een selectie te maken uit de vele brieven van de vrouwen voor deze seun. Hij was niet thuis maar we konden het land oprijden en daar waren geen schapen en koeien maar leeuwen, een groep samen, of op een ander stuk land een machtig mannetje met 2 leeuwinnen. Ook verderop, we liepen om het hekwerk heen, lagen nog 2 leeuwinnen en een grote leeuw. In een apart hek een Bengaalse tijger die niet op wilde staan, maar wel blazen naar de bezoekers. Er waren nog elanden, wild zwijn, wildebeest. Op een eland na, was alles netjes achter hekken. Weer terug naar de plaats. Onderweg komen we nog enkele werkers te paard tegen en van Christmas maken we een foto. Tijd voor een lunch en we mochten niet vertrekken voor we ook de lunch hadden genoten. We werden weer vreselijk verwend. Een grote schotel lasagna en een salade (met veel blokjes kaas voor de Hollanders). Na nog even napraten werden de koffers ingeladen en hebben we hartroerend afscheid genomen van deze Plekker en haar man en kinderen. Het was een feest hier te zijn! Pierre kreeg nog twee zakken (lege) maiskolven mee voor het braaivuur. Maar zonder dat zal ook hij nog lang aan deze ontmoeting terugdenken, net als wij. Om half 3 weer vertrokken en dezelfde weg weer 375 km teruggereden met een koffiestop in Senekal. En om half 7 konden we weer inchecken in Anta Boga, nu kamer nr. 205. Een hoekkamer met een ruim terras met zitjes! Daar kunnen we morgen lekker van genieten. Na een lopend buffet met kip, vroeg gaan slapen. Geen BVN op tv. "Moeg" van de vele indrukken van deze dag. Woensdag 29 september 2010Onze laatste dag alweer. Lekker in alle rust gebaad en rustig ontbeten. De balkondeur geopend en Luuk zit lekker in het zonnetje terwijl ik de notities van de vorige dagen schrijf. Wel veel lawaai buiten. We zitten boven de ingang van het hotel, langs de weg, maar er wordt ook hard gewerkt aan de weg, wat het lawaai geeft. Vandaag helemaal in het nieuw gestoken, zelfs de schoenen. We waren zó stoffig geworden van het dorre Afrikaanse boerenland (het heeft al heel lang niet geregend); het rood gekleurde stof van de aarde zat overal in onze kleren. Op het balkon koffie gedronken en besluiten dan om een wandeling te maken naar het Winkelcentrum aan het begin van deze straat. Lekkere wandeling, gevaarlijke autoweg oversteken, maar heelhuids aangekomen. Links verkeer zijn we niet gewend en dat maakt huiverig om over te steken. In het begin zien we al gauw een 'lekkere' plek om straks neer te strijken, maar we lopen nog wel langs de winkeltjes en de roltrap op, boven over terug naar het begin. Het is werkelijk groot hier. Bij Carmello's tenslotte bestelt Luuk een kleine vissalade, maar die is zo groot dat hij de helft moet laten staan. Ik bestel een pannenkoekje met banaan. Dat blijken er twee te zijn, maar wel heerlijk dun. Dus nog een plekje voor een punt Schwarzwalderkirchtorte voor mij! Het is tenslotte vakantie. Teruggelopen naar onze basis waar we ons weer installeren op het balkon. Pierre geeft bericht dat hij ons om half 7 komt ophalen voor een Ocean Basket. Hij komt samen met Marique en Annemieke. Dat is leuk. Samen in de Isuzu naar de Ocean Basket, maar daar was een wachttijd van een half uur, weer in de auto gestapt en doorgereden buiten Bloemfontein richting Coleberg naar het Casino waar ook een Ocean Basket is. Wachttijd 15 minuten. Bij de buren op het terras een frisdrank besteld en al gauw ging de telefoon met de melding dat er een tafel vrij was voor ons. We hebben heerlijk en gezellig gegeten en een flesje wijn erbij gedronken. Een mooie afsluiting van onze vakantie. Pierre komt ons morgen om 2 uur ophalen om naar de luchthaven te gaan. Om 10 uur oogjes toe. Donderdag 30 september 2010Op weg naar het
restaurant voor het ontbijt wordt ons al gevraagd hoe laat we zullen
uitchecken. "We worden om 2 uur opgehaald." "We kunnen u tot 12 uur
de kamer geven. Is dat goed voor U?" "Prima, dan zijn wij klaar." Na een
rustig en uitgebreid ontbijt gaan we weer lekker van het balkon
genieten. Kopje koffie erbij. De koffers gepakt, alles is eigenlijk al
klaar. De grote reis kan weer beginnen.
|