HOME REIS 2010

 

Vakantie 2010

8 september – 20 september   Johannesburg

20 september – 30 september        Bloemfontein

1 oktober weer thuis in           Zaandam

Woensdag 8 september 2010

Om half 8, kant en klaar, bepakt en bezakt, worden we naar Schiphol gebracht door Wijnand. En, na even in de lekkere geurenshop geweest te zijn, gaan we meteen door, op ons langzame tempo, naar gate F8 om in de koffiecorner een bakkie te doen (met gevulde koek). Die gevulde koeken zagen er zó lekker uit dat we er ook maar 2 voor Harry en Leda hebben gekocht, want die zijn er ook gèk op.
Om half 10 begon het boarden, maar nu moet je hier aan de gate met je bagage en je lijf door de scan. Goedgedkeurd konden we verder instappen. Onze stoelen waren aan het gangpad en de stoel daarnaast. Luuk aan het gangpad, zodat hij in ieder geval niet over iemand heen hoefde te klimmen in geval van nodig. Voor de derde stoel kwam een jongeman, maar omdat er veel leeg was kon hij later overstappen op een betere zitplaats.
Precies op tijd gingen we omhoog en na een korte turbulentie verliep de vlucht prima. Goede bediening, natjes en droogjes en volgens schema in Johannesburg geland om 9.15 uur.
Het zijn daar heel lange gangen door de gebouwen voor we bij de douane en paspoortcontrole kwamen. En daarna naar de koffiers. Onze "tas" met cadeautjes (waarvoor we bij het inchecken nog Euro 55 moesten betalen als extra koffer, kwam niet van de lopende band. Na informatie kregen we te horen dat die waarschijnlijk bij de 'fragile' pakken apart en met care was uitgeladen. En daar kwam een drager met kar met daarop o.a. de bewuste tas van ons. Als laatsten verlieten we de hal. Eind goed al goed. We konden met al onze spullen de uitgang opzoeken en daar stond Leda ons al op te wachten. Harry was buiten bij de auto. Hartelijk weerzien! Koffers in de auto en weg - naar het B&B Granny's House.  Leda had de sleutel al en we konden meteen naar onze kamer boven de garage dit keer. Een prachtig ingerichte kamer in Engelse stijl met douche en wc. Hier kunnen we onze tijd goed doorbrengen. Koffers neergezet, afscheid genomen van Harry en Leda en moe en gaar van de reis meteen gaan slapen.
Wekker gezet om niet te laat aan het ontbijt te komen.

Donderdag 9 september 2010

Goed bed, beetje smaller dan we gewend zijn, paar keer kramp in de benen gehad, maar toch om 8 uur uitgerust opgestaan. Wat een douche! Het lijkt wel een waterval. Heerlijk. De koffers uitgepakt en de kast ingepakt, opgeruimd staat netjes. Alsof we thuis zijn.
We ontmoeten Dave en Marilyn aan het ontbijt. Geroosterd broodje met koffie/thee en een fruitsalade. Yoghurt mag ik meenemen voor op de kamer voor later tijdstip. Uit het raam van onze kamer zien we een zwembad en Dave wees ons op het zonnehuisje waar we lekker konden zitten. Met onze kranten zijn we daar even gaan zitten. Eerst op de zonnestoelen echt in de zon, maar dat was erg heet, toen aan de tafel de krant gelezen. Ook even de temperatuur van het water gevoeld. Oef, te koud om te zwemmen. Maar het is hier pas voorjaar.
Om half 1 naar de kamer, koffie gemaakt, geschreven en om 2 uur komt Leda ons ophalen. Samen lekker de lunch gebruikt en daarna moest Harry weer aan het werk, Luuk idem in de tuin en Leda en ik rummikuppen en tenslotte het eten voor de avond voorbereiden. Gebakken aardappels met kipfilet en worteltjes. Lekker. Het toetje was zeer speciaal: verse bladspinazie met aardbeien en dressing.
Van Leda kregen we een mooie world-cup-bus gevuld met snoepjes.
Luuk was moe (ook het hoogteverschil speelt mee) en Harry heeft werk te doen; we zijn weer op tijd naar huis gebracht.  

Vrijdag 10 september 2010

Alweer een mooie dag. De zon is al vroeg op hier. Onze wekker gaat om 8 uur. Rustig toilet gemaakt en ontbeten en met Dave gepraat. We worden om 10 uur opgehaald en met Leda rijden we naar het Z00-lake. Een man-made meertje met een eiland erin waar het wemelt van reigers, blauwe en koe- en witte reigers en veel eenden, ganzen.

 

Het prachtige restaurant MOYO biedt plaats aan velen, maar we waren op dit moment de enige gasten. We dronken koffie en cheesecake. Prachtig opgediend met verschillende kleuren en motieven siroop. We maken nog een wandeling langs het meer voor we teruggaan naar huis.
Harry is de hele dag aan de Uni voor het geven van cursus aan studenten "arbitrage". Luuk gaat weer lekker inde tuin zitten.
Om 3 uur moeten de kleinkinderen worden opgehaald uit school: Sean en Liam. Ze worden om 6 uur weer opgehaald door Gerald. Leda heeft weer lekker gekookt. Rode kool met appeltjes, aardappelpuree en sperzieboontjes er doorheen en een karbonade. Als dessert geraspte wortel met ananas!
Harry en Luuk gaan cricket kijken op tv en wij doen nog een partijtje Rummi. De slaap slaat toe en we worden naar huis gebracht. De vermoeidheid komt ook door de hoogte van Johannesburg boven zeespiegel, maar we beginnen er aan te wennen.

Zaterdag 11 september 2010

Bij het opstaan was het een bedekte lucht en iets kouder. Hoewel we naar de biologische markt zouden gaan is het plan gewijzigd in "Pretoria". Rustig ontbeten en om kwart voor 10 werden we opgehaald. Op de M1 botsten we al snel op een flinke file omdat er op een punt gewerkt werd aan een viaduct dat bij het nieuwe Gautrein-projekt hoort. De Gautrein rijdt al tussen Johannesburg en de Olivier Tambo luchthaven, maar is nog niet klaar richting Pretoria. De file duurde ca. 45 minuten. Aangekomen in Pretoria werden we afgezet bij het Rozenpark en Harry en Leda hadden daar in de buurt een afspraak. Een mooi aangelegd parkje, maar nog even te vroeg in het seizoen om de bloemen te kunnen bewonderen. Wel zagen we al gauw een paar kieviten met jongen. Na een rondwandeling hebben we van alles genoten op een bankje bij de uitgang tot we weer opgepikt werden.

     

Harry reed naar de Union Buildings (regeringsgebouwen) en daar stapten we uit om van het uitzicht over de stad en de wandeling door het park te genieten. Wat mooi!!
Bij Harry's pancakes tenslotte neergestreken en heerlijke pancakes gegeten. Ik had een role met gehakt en cheddar.
De weg terug ging voorspoedig, aan de andere kant was de file nog even hevig. Een rustige middag met sport op tv. Kaartje gelegd in de tuin. Aan het eind van de middag kwam Tanja en ik heb haar patience a deux geleerd. Leda had heerlijke soep gemaakt van courgette en brood met salades gegeten. En papaya toe. In de avonduren nog wel een paar potjes Rummi gewonnen van Leda en Tanja. Tanja bracht ons weer naar huis.

Zondag 12 september 2010

Beetje koud tot de zon verschijnt en dan wordt het al gauw behaaglijker. Als we na het ontbijt op onze kamer komen is het daar alweer schoongemaakt en in orde. Dat doet Marilyn zelf en Dave zorgt voor het ontbijt.
We zullen om half 11 worden opgehaald en we gaan lekker schrijven en lezen tot die tijd. We hebben ook zelf koffie, dus we vermaken ons wel en voor we het wisten was het al weer tijd.
We reden naar Melrose Place een prachtig winkelcentrum in de buurt en we streken neer bij het Ocean Basket restaurant. Er waren overal om ons heen restaurants en het was nog vroeg, ca. 12 uur, dus plaats te over om te gaan zitten, maar dat zou al gauw vollopen. Om 13 uur voegde ook Tanja zich bij ons. We hebben heerlijk gegeten: zalm en chips en een salade. Een aanrader! Harry en Luuk gingen na het eten naar huis om sport te kijken en wij, meisjes, hebben nog een wandeling gemaakt door het winkelcentrum dat heel groot en langgerekt is. Aan een ander plein koffie gedronken en daar speelden kinderen en flaneerden jonge meisjes. Leuk om te zien.
Thuis gekomen een kaartje gelegd en zag ik een boodschap op mijn telefoon. "Wil en Ralf trouwen op 9 oktober in Berlijn. Of we komen?" Luuk wil graag nog een keer naar Berlijn, dus we gaan!

Gerald en Judy vragen of we thee komen drinken. Haar broer en schoonzus zijn er ook. Luuk blijft thuis. Heerlijk met een suikerlaag bedekte cake gegeten. Ook Nicky kwam, leuk haar weer te zien. De gesprekken gaan te snel voor mij om te volgen, maar dat geeft niet. Om 6 uur weer naar huis, de zon stond al laag. Met Tanja weer gekaart en later op de avond doorgebracht met Rummi, ook met Leda. Lekkere soep gegeten tussendoor. Toen we stopten was Luuk al in slaap gevallen op de bank. Tanja bracht ons naar huis.

Maandag 13 september 2010

We hadden al een telefoontje gekregen dat we op deze dag zouden worden opgehaald door Shannon, de coördinator van het kinderhuis Craighall van de Sunshine Centre Organization. Om 9.15 uur stond Shannon aan de poort. Hartelijk weerzien en we reden meteen weg. Op naar Elsburg waar Carol coördinator is. Het is een hele rit, via de tolweg.
Er was een cursus gaande en we werden uitgenodigd die mee te maken. De kamer was helemaal vol gepakt met cursisten van alle leeftijden. Het ging over "Behavior of the children" en "how to better it or go along". De aanwezigen werkten met gehandicapte kinderen of hebben zelf een gehandicapt kind. Een therapeut van Sunshine, een jonge vrouw, gaf de cursus. Na afloop om half 12 was er limonade en koekjes en raakten we aan de praat. Een van de vrouwen, Veronica Flemmer, was door werk van haar dochter bij de Sunshine Org. bekend geworden met het werk en is zelf een kinderhuis begonnen in Eden Park waar zij woont. Zij heeft nu 54 gehandicapte kinderen onder haar hoede en veel vrijwilligers, waarvan een deel nu de cursus volgde. Allemaal in hetzelfde blauwe uniform gekleed.
Ook was daar prof. Faith Bisschop, die nog altijd naast haar werk voor de UniSA, de kinderen van de Sunshine Centra als vrijwilliger begeleid en ondersteunt. Een van de moeders van de cursus werd aan de hand van röntgenfoto's van de benen van haar kind advies gegeven hoe haar kind te dragen. Zij vertelde dat er op dit moment een wachtlijst is bij de kinder-neuroloog in het ziekenhuis van 6 maanden vóór een kind gezien kon worden. Omdat inclusion hoog in het vaandel staat in Zuid-Afrika heeft Faith, met als voorbeeld het kinderhuis Bambisanani, het onderwerp "toegankelijkheid van scholen en gebouwen" aangepakt en zal daar binnenkort een lezing over geven aan de regering in Kaapstad en daarna in Amerika. Het komende weekend zullen Faith en een aantal anderen naar Kaapstad vertrekken voor deze lezing.
Toen alle studenten weer huiswaarts waren gekeerd hebben we met de staf: Carol, Faith, Catharine, Shannon en wij een lichte lunch gebruikt.

    


Ook een rondleiding door het gebouw, door de tuin, waar (nieuw) groente wordt gekweekt op een nieuwe manier voor kleine tuintjes. In een rondte met afscheiding en in het midden een rechtopstaande fles waar water in gegoten wordt en aan de onderkant van de fles zitten gaten. Het leek te werken, want de planten zagen er fris uit. Er waren niet zoveel kinderen meer, maar Luuk kon nog wat foto's schieten. Shannon bracht ons thuis, reed om door Hilbrow om ons dat te laten zien. En we konden weer even uitrusten. Het schema voor de komende dagen heb ik even vlug opgeschreven in de auto.

Dinsdag 14 september 2010

Om 8.30 uur haalt Shannon ons op en brengt ons naar het hoofdkantoor. Directeur Melinda Cupido was daar en de nieuwe financiële manager, veel nieuwe gezichten Samen om de tafel gezeten en gesproken. Ik had een paar presentjes mee, waaronder een tasje met sieraden. Daar was Melinda erg blij mee, omdat ze bij gelegenheden hiervan kon uitdelen aan de vrouwen en meisjes van Sunshine. Het fotoboek Zuid-Afrika 2008 van ons vorig bezoek werd bewonderd; veel herkenning van de kinderen en de moeders. Shannon ging weg en Makaya, de nieuwe coördinator voor Bambisanani, kwam ons tegemoet. Hij bracht ons ook met de auto naar Bambisanani.

 
 

We zagen het eerst Mabel, dikke omhelzing. Maar ook Jumaima (ze heeft weer een examen gehaald en kan verder opklimmen in haar carrière) Catharine en  Zanele. Veel kinderen speelden buiten; in de klassen waren ook nog kinderen, vooral die niet konden lopen en klimmen. Mr. Right, de tuinman, was overleden.  We werden voorgesteld aan de nieuwe tuinman William, leraar en farmer uit Zimbabwe. Samen met een vrijwilliger waren ze in de groentetuin aan het werk. Er waren "bedden" gemaakt om groente te kunnen planten. Ik werd gevraagd om de eerste tomatenplantjes te planten, samen met William. Dat liep voorspoedig, gelukkig.
We moesten daarna plaatsnemen in het kantoortje en Mabel had voor iedereen gekookt. De cursus die gegeven werd in Elsburg, was vandaag op deze lokatie, met veel cursisten via de Gemeente. Ook twee studenten Geschiedenis aan de Wits Universiteit kwamen op bezoek, waarvan een de geschiedenis van het schoolgebouw wilde weten. De andere student schreef een scriptie over de eerste zwarte settlements in Edenvale van vóór Apartheid tot heden. En allemaal smulden we van Mabel's food. Plotseling kwam er ook nog een heer van de Gemeente waar Makaya mee moest praten, zodat we later als gepland terug gingen.
Maar. . . we zouden langs Soccer City gaan. Nee, niet langs, maar IN. De entree gevonden, na vragen. Entree ZAR 40 p.p. en het Hoofd Veiligheid ging met ons mee. Het was nu een leeg, maar prachtig gebouw en ook Makaya genoot ervan nu binnen te zijn.


 

We waren pas om 5 uur thuis en om 5.30 bij Harry en Leda. Het was mijn dag om te koken en ik had zuurkool met echte Gelderse worst meegenomen van huis. Harry heeft ervan gesmuld!
Nog een spelletje met Leda en Tanja en weer op tijd naar de B&B.

Woensdag 15 september 2010

Shannon komt om 9.30 uur. Surprise dag!
We rijden naar het Centrum van Johannesburg over de Nelson Mandelabrug en gaan door de poort van SA Brewery. Daar kwamen ook Thando en Mabel. Met een gids door het museum gelopen. Erg interessant; de geschiedenis van het biermaken. Er was nog een groepje mannen ook aanwezig. In de museumpub kregen we een glas helder bier, het glas mochten we houden als aandenken.

 

Daarna was de gang naar het restaurant. Thando had chicken en chips besteld en dat was heerlijk. Aan de wand foto's van cricket-journalisten en slaghouten met handtekeningen van Wereldcup 2003. Ook van een Nederlands team met het jaartaal 2003. Met zijn 5en gingen we weer naar de auto, maar nu naar de Banner of Hope. Op het voetstuk van de Banner zaten een paar vrouwen lekker in de schaduw even een werkpauze te houden. Daarna naar het Workersmuseum aan hetzelfde plein. Erg interessant.

           

Shannon heeft gehoord van de Biketourzuidafrika die we in 2003 hebben ondernomen. Dat vindt zij geweldig. En ... in 2013 is dat 10 jaar geleden. We kunnen dan misschien weer een fietstocht organiseren met sponsors en al. Met Hollandse en Zuid-Afrikaanse fietsers. "Mogen wij dan in de volgauto zitten?" vragen wij. Dat is meteen geregeld. Een idee om verder uit te werken en hier en daar ter tafel te brengen. 
Om 2 uur waren we weer thuis. Gerust, gelezen en klaargemaakt om om 5 uur weer te worden opgehaald voor een Veiling. Dat was in de Medische Wits. Universiteit in de hal waar ook een medisch museum is. De te veilen schilderijen stonden in het museum opgesteld. Er stonden vier zeer oude "ijzeren longen", een oude apotheek en nog veel meer. We namen plaats op de stoelen en de bijeenkomst werd geopend door een professor die vertelde hoe het was in de Universitaire opleidingen voorheen tijdens Apartheid en tot in het heden. "Toen zag je een paar bruine gezichten tussen allemaal wit",  maar ook hoe de wetten waren - toen en nu. Er werd muziek gemaakt, kunstprijzen aan medisch studenten uitgereikt. Melinda, directeur van de Sunshine Centre Org. werd gevraagd te komen spreken. Want de opbrengst van de te veilen kunst was voor Sunshine. We werden genoemd als speciale gasten en moesten even gaan staan.

Daarna was er een snack en drankje, heel lekker. Nu ging ook de "silent auction" open. Dat betekent, dat je op een papier met de naam van de artiest en het object vermeld je bod kan opschrijven. Wie tenslotte het hoogste heeft geboden was de gelukkige koper. Er kwam een studente naar ons toe die voor de Universiteitskrant over deze avond moest schrijven. Het was heel leuk om dit mee te maken.
Om 9 uur weer in B&B.

Donderdag 16 september 2010

Als Shannon ons om 10 uur komt ophalen gaan we eerst naar een adres waar vluchtelingen wonen in Yeoville. Een Duitse psychologe, Jolanda, zorgt daar voor vluchtelingen. Ze heeft gebeld en gevraagd of er ook hulp mogelijk is voor gehandicapte kinderen van vluchtelingen. We gaan daar naartoe en halen twee vrouwen en kinderen op die in Craighall komen praten over hun kinderen.

 

  Joshua in 2006

Aangekomen in Craighall was het weer handen schudden en kregen we een rondleiding langs de klassen. We zagen nu Joshua weer terug. Vier jaar geleden (in 2006) was hij ons al opgevallen; dat jongetje in de ballenbak, die zich verder niet kon bewegen. Maar nu was er groot nieuws! Joshua kon lopen aan de rekstok. En we hebben het gezien. Eerst met de handen een stukje naar voren en dan ook met de benen. Voetje voor voetje, langzaam liep hij door de rekstok zijn oefening. Groots! En hij blijft lachten. Een geweldig joch! Veel foto's gemaakt en onze foto's afgegeven in de computer van Shannon.
Achter het gebouw worden nu ook groentes verbouwd met dezelfde 'fles'methode als in Elsburg. De eerste andijvie en worteltjes groeien al. Tomaten zullen ook hier geplant worden. Het was erg druk, vooral de telefoon van Shannon. Wat een energie heeft zij! Op de terugweg een lekker lunchbroodje gekocht en om 3 uur waren we weer thuis.
Harry en Leda gaan morgen op vakantie en zij komen nog afscheid van ons nemen.

Vrijdag 17 september 2010

Een rustig ochtendje gehad. Ik heb Roedi gebeld om een afspraak voor zaterdag te maken. En dan zal hij ons komen afhalen voor een bezoek aan zijn gezin.
Shannon haalt ons om 11 uur op. Eerst naar Craighall om zaken te regelen. We kwamen Gloria tegen, leuk haar weer te zien. Dan rijden we naar de 6e Pan African Health Expo in Midrand. Bij aankomst was het al 1 uur en we hebben eerst een kleine lunch genoten met koffie. Er waren stands van binnen- en buitenlandse zaken in gezondheids- en gehandicaptenzorg. Ook Sunshine had een stand. Ze hadden het, vertelden ze, vooral 's morgens erg druk gehad met informatie geven aan geïnteresseerden. Een kralenbroche gekocht van de Parkinson Foundation. Het logo is een tulp, gemaakt door een Nederlandse Parkinson patient, hetgeen wereldwijd als logo wordt gebruikt.
Terug naar huis en bij een Woolworth een pie gekocht als avondeten en voor Shannon rozen gekocht om haar te danken voor het vele werk dat zij doet. Zo hadden we weer een rustige avond met koffie, pie en yoghurt toe!

Zaterdag 18 september 2010

Rustig ochtendje in de tuin. Roedi kwam ons even na 2 uur ophalen. Met Hanneke, Marle en Siska. Even verkeerd begrepen dat wij naar hen wilden komen. Oef: nou dan de achterruimte leeg gemaakt en Siska, klein van stuk, kon daar zitten zodat wij allen in de auto pasten. Met een volle bak huiswaarts in Randburg. (Voorheen woonden zij in PE.) Sinds een paar maanden hebben zij in Randburg een huis, met tuin rondom. Mooi aangelegd, maar ze zijn nog bezig met planten. En een zwembad in de tuin. Marle en Siska ontmoeten we nu voor het eerst. Roedi en Hanneke hebben we in 2006 bij Pierre ontmoet. We hebben het fotoboek 2008 meegenomen en dat wordt door iedereen bewonderd. Vooral de 'onbekende' familieleden van Willems' kant en speciaal oom Faai en zijn kinderen, fijn om ze weer te zien!! Roedi heeft koffie gemaakt, want we blijven Hollandse koffieleuten.

 

We zitten lekker onder de waranda en praten met elkaar. Onderwijl maakt Roedi de braai klaar en Marle is in de keuken bezig. We genieten samen van de maaltijd en er is honderduit te vertellen of te vragen van 2 kanten. De mogelijkheid een Plekker-reünie te organiseren komt weer naar voren. En misschien is Marle wel de 'organisator' om het te bewerkstelligen. Dat ligt haar wel. De meegenomen kwartierstaat voor Siska (als jongste Plekker in dit gezin) wordt zeer op prijs geteld. De kwartierstaat gaat terug tot het jaar 1550.
Roedi brengt ons weer terug met de auto en vraagt om vooral de groeten te doen aan Pierre en tegen Ewald te zeggen "dat hij nog leeft".

Zondag 19 september 2010

De wekker gaat al vroeg en we zijn mooi op tijd klaar. Martien Jonkers komt ons om 8 uur ophalen. Leuk weerzien na 4 jaar. Veel om over te praten en nu gewoon alles in het Nederlands. Martien rijdt naar de Holy Grace Bible Church in Soweto. Het laatste stukje gaat stapvoets vanwege de drukte. Er worden parkeerplaatsen aangewezen. We gaan alvast naar binnen terwijl Martien op zijn vrouw Busy wacht. Ze is prachtig gekleed, want het is vandaag een feestdag zodat veel mensen, mannen en vrouwen, in authentieke kleding naar de kerk komen. Achterin zijn nog 4 plaatsen naast elkaar vrij, daar nemen wij plaats. Op grote videoschermen zijn al diverse boodschappen te zien. Zoals: "gevonden voorwerpen naar de balie brengen s.v.p." en "Jeugddienst in de Jeugdhal" (1500 plaatsen) en: "3 kwartier voor het begin van de dienst zal begonnen worden met zingen". De kerk heeft plaats voor 5000 mensen, allemaal bezet, en buiten staan ook nog rijen stoelen aangeschoven. Als het zingen begint schrikken we eerst van het volume. Harder kan niet, alle registers staan open. Op het podium, waar muziekanten staan en een koortje, komt een zanger  een lied zingen en daarna een andere zanger of zangeres een volgend lied. En dat gaat dus 3 kwartier door. Er wordt vooral ook veel meegezongen door de kerkgangers. Staande en met de handen wuivend. Een vrouwelijke pastor opent de dienst en kondigt aan dat er een film zal worden getoond over het 25-jarig bestaan van de kerk. Begonnen door de dominee in een schoolgebouwtje. Het was een mooie overzichtelijke film. Door de duur van de film hield de dominee het "kort" vandaag. Er werd veel gezongen, zelfs met links en rechts op danspassen. En tenslotte de preek, vol met ruggespraak of kwinkslagen naar de gelovigen. Tenslotte een kort woord door de dominee-penningmeester over de collecte. En na 2.5 uur kwam er een eind aan deze dienst om ca. 12.15 uur, maar om 13 uur begon de 2e dienst vandaag en vanavond nog een dienst. Dat is 3x per dag 5000 mensen in deze kerk.

Met Martien en Busy gingen we naar de shopping Mall in Soweto naar de Kodakwinkel. We hadden alle twee problemen met het fototoestel. Dat kon makkelijk opgelost worden. En een lekker bakje leut hadden we ook wel weer verdiend. Martien is tourgids voor Soweto en Johannesburg, maar Busy is ook een zaak begonnen. Zij brengt fietsroutes door Soweto aan de man. We vertellen van de plannen in 2013 weer een fietstocht te organiseren en zij worden er meteen warm voor. Martien ziet dat wel zitten. Daar moet verder aan gewerkt worden. We hebben Busy naar haar moeder gebracht om hun zoontje Fana op te halen. Hij is al 4 jaar oud en een leuke knul geworden.

Ook leuk om Busy's moeder weer te zien. Buren en buurkinderen kwamen ons begroeten. Maar we gingen verder, door Soweto heen naar Kliptown, waar de tafels met het Freedomcharter in een monument zijn vastgelegd. Met een marktplaats eromheen. Martien vertelt veel over bijv. de nieuwe huisjes in Soweto en hun bewoners en in 1 huisje heeft hij gevraagd of wij binnen mochten kijken. De bewoner stemde toe. De huisjes zijn voor mensen die in een krot woonden en geen inkomen hebben. Ze hebben allemaal dezelfde afmeting. Met een tuintje voor en achter (met mogelijkheid voor bloemen of groenten) en vrijstaand. Het huisje bestaat uit een kamer/keuken, 2 slaapkamertjes en een badkamer met wc en douche. Is voorzien van (koud) water en van een elektriciteitsmeter. Het water is gratis, en als men elektriciteit wil gebruiken dan moet men de leidingen aanleggen en met een code de elektriciteit betalen. Men mag verbeteringen en/of aanbouw aanbrengen, maar het mag geen krot zijn. Na 5 jaar wordt het huisje opnieuw bekeken en gekeurd. Als alles goed is dan wordt de bewoner "eigenaar".
Daarna zijn we naar het Nelson Mandelahuis geweest. Het huisje is terug verbouwd naar de oorspronkelijke bouw. Een kaartje gekocht en een rondleidster vertelde ons de geschiedenis van Nelson Mandela. In het begin van dezelfde straat woont Aartsbisschop Desmond Tutu, naast een restaurantje met de tafeltjes aan de straat. Daar hebben we lekker gegeten. Daarna bracht Martien ons weer naar huis toe.       

   

terug naar HOME

   

 

Deze site is voor het laatst bijgewerkt op 11/22/10