Vakantie 2008

28 augustus – 8 september Johannesburg

8 september – 12 september Bronkhorstspruit

12 september – 19 september White River

19 september – 26 september Ballito

26 september – 5 oktober Bloemfontein

6 oktober weer thuis in Zaandam



Vrijdag 19 september 2008
Niet goed geslapen, maar we zijn op tijd op voor het ontbijt. De koffers weer gepakt en het huisje netjes gemaakt. We hadden ruim de tijd voor dat alles. Op het gazon nog gelezen tot het tijd was om naar de receptie te gaan. De tas met boeken was een stuk lichter geworden, gelukkig. Via het pad gingen we naar de receptie in het hoofdgebouw. Daar gewacht tot chauffeur Sidney kwam om ons naar het vliegveld van Nelspruit te brengen. Op naar Ballito.
We waren veel te vroeg en moesten lang wachten. We konden buiten zitten en met een kopje koffie was het er heerlijk in de schaduw. Ik heb meteen een ticket Durban-Bloemfontein gekocht en terwijl ik daarmee bezig was kreeg ik een sms van Pierre, dat aunt Vera in Ballito afgelopen maandag was overleden.
Het begon steeds harder te waaien en het vliegtuig kwam ook een half uur later. Om half 4 gingen we de lucht in. Veel turbulentie, maar weer veilig geland in Durban om 5 uur.
We werden opgewacht door Lucas Steijn die met een bordje “Plekker” stond te wachten. Ik zag hem meteen en maakte kontakt. Hij was blij dat we er eindelijk waren. De auto ingeladen en daar gingen we. Het was nog even spannend, hoe kom je uit deze parkeergarage, maar na een paar rondjes had hij de uitgang gevonden. Helemaal door Durban heen, zodat we wat van de stad zouden zien (in de vallende duisternis!). Vol, vol, vol en veel getuter, inhaalmanoevres etc. Om gek van te worden. Maar Lucas is laconiek! Eenmaal uit de stad bleek de weg naar Ballito lang, donker en gevaarlijk! Om half 8 hotel Edelweiss bereikt. Prachtige kamer met balkon en mooi bed en bad.
Aan het thuisfront onze veilige aankomst gemeld.
Neef Ewald een sms gestuurd en gevraagd om kontakt met ons op te nemen.
We gaan niet eten vandaag, geen honger. Morgen eerst de weg verkennen. Vroeg in de veren!



Zaterdag 20 september 2008
Prima geslapen, om half 9 wakker geworden. Het bad vol laten lopen en weer genoten van een weldadig warm bad.
Onze weg gevonden naar het ontbijt. Lucas wachtte ons al op. We hebben onze ontbijtwensen kenbaar gemaakt voordat er gebakken en gebraden werd. Een broodje met jam en een met kaas en een kopje koffie en thee.
De koffie werd niks. Bleef wit in de pot. Dat maar even gemeld en Lucas kwam met het pak koffie dat hij speciaal gekocht had en waarop stond “hoe koffie te zetten”. Het was een pak bonen en over malen werd niet gesproken. Maar ja, dit werkte niet. Lucas wist raad: achter ons hoorden we plotseling hameren. Toen we keken zagen we dat Lucas in een vijzel de bonen kapot probeerde te stampen. Maar dat was ook niet ‘fijn’ genoeg om er koffie van te kunnen drinken. Dan maar een kopje thee voor Luuk.
Oom Faai belde en hij wilde ons komen begroeten om 11 uur. Ook kwamen Leon, Lucille en hun kinderen, Thaddeus, Dareious en Sophia mee. We hebben de familie gecondoleerd met het overlijden van hun vrouw en moeder.
Lucas Steijn begroette de familie ook en vroeg: Bent u familie van Ewald Plekker. Ja, dat is mijn zoon, zei oom Faai. Waarop Lucas zei, dat Ewald dit huis (B&B Edelweiss) gebouwd heeft. Dat is wel heel toevallig. Een B&B thuis in Zaandam op Internet gekozen en dat blijkt dan door neef Ewald gebouwd te zijn.
We gingen boven in de lounge zitten, maar ik zei, dat we geen koffie konden verwachten vandaag.
Gepraat over de ziekte en het overlijden van aunt Vera. Gisteren was de crematie geweest. Oom Faai is blij dat we er nu zijn, en hij zal proberen om ons met regelmaat te zien. Maar er moet ook nog een heleboel geregeld worden natuurlijk.
We maken de afspraak voor morgen; om ca. 10 uur worden we opgehaald voor de thee.

Het regent nog steeds en het is berekoud. We trekken weer van alles over elkaar aan en blijven op de kamer. We krijgen weer koffie (oplos) aangeboden, wat erg aardig is. Luuk ziet een boek in Afrikaanse taal van Venter en begint daarin te lezen.
Tegen 3 uur trekken we de stoute schoenen aan en gaan naar buiten. Mm, valt mee. De weg gaat omlaag! En we zitten dicht bij het centrum. Bij de Spar kopen we koffie (echte gemalen en oplos), rusks, wijn en een soepje. Dan vinden we ook een Spur en gaan voor een warme maaltijd. Kip! Heerlijk. Thuisgekomen is het inmiddels 5 uur, geven we de gemalen koffie aan Lucas en vragen hem om met ons een glaasje te drinken. En zo zitten we nog gezellig te praten tot 7 uur.
We gaan weer vroeg slapen en hopen op een betere, warmere dag.





Zondag 21 september 2008
Het is nog wel zwaar bewolkt, maar het is pas 7 uur als we gewekt worden door Lucas met een blad koffie en thee. Hij belooft ons een mooiere dag. Langzaam ontwaken we en maken ons klaar voor de dag. We krijgen een sleutel van het huis en het hek. En we betalen een deel van de huur ZAR 2500, als aanbetaling.
Mooi om 10 uur komt uncle Faai met Leon ons halen. We rijden eerst naar de begraafplaats (de voormalige begraafplaats van de familie Huletts, suikerbarons) waar de urn van aunt Vera al is begraven in een muurtje, de resten van een oud kerkje dat als zodanig wordt gebruik. De steen is gisteren geplaatst. We maken foto’s van nr. 92 en daarnaast nr. 93 is gereserveerd voor uncle Faai, vertelt hij ons.

  
We gaan naar het huis van Ewald. Hij is met zijn gezin op vakantie in de Drakensbergen. Lucille, de vrouw van Leon, zorgt voor de thee en de lekkernijen. We geven de boeken aan uncle Faai en Leon en zij mogen er twee uitzoeken. De anderen zijn dan voor Pierre en Sandra in Bloem. Vooral de meegebrache uitdraai van de stamboom heeft grote aandacht. En ik krijg meteen weer wat aanvullingen zoals de meisjes-familienamen. Om de foto’s van de bruiloft van Brian en Aoife te laten zien laadt Leon de chip van Luuk’s fotocamera in de computer. En we geven uitleg wie wie is.
 

Tenslotte lopen we naar oom Faai’s huisje en hij laat ingelijste foto’s zien van zijn leven met aunt Vera. En de Zaanse familiefoto’s in een grote schilderijlijst die van zijn vader Daniël (in 1902 uit Zaandam vertrokken) was geweest. Wie is wie? Is nog steeds de vraag. Van het ronde worstenbord hebben we een foto gemaakt. Het bord was niet recht in de bodem, maar bol. Als er op de boerderij worst werd gemaakt, dan werd dit bord gebruikt en de worst werd dan door de vorm automatisch rond gedraaid. 
We werden uitgenodigd allemaal weer in de auto te gaan en we reden naar de Griekse Taverne voor de lunch. Daar hebben we heerlijk gegeten. De kinderen waren ook voorbeeldig lief. IJs en koffie toe.
Om 4 uur waren we weer thuis. Even gerust en om 5 uur koffie gevraagd. Oma, Astrid en José gebeld en Storm kort gesproken. Verteld van de apen op het dak van de buren vanmorgen.
Het was een mooie dag èn plannen voor de rest van de week.
Om half 8 was er een statement op de radio en Lucas had de radio boven gezet zodat wij dat ook konden horen. President van Rep. Zuid-Afrika Tabo Mbeki zei onschuldig te zijn aan de beweringen van Rechter Nicholson, dat hij zich had bemoeid met de Zuma-case, maar ook dat hij zal aftreden als president. Wanneer? We zullen de krant morgen afwachten.
Lucas nodigt ons uit voor een bordje soep. Bouillon van kalkoen en veel groenten. Lekker.
Weer vroeg slapen.





Maandag 22 september 2008
Om 7 uur koffie op bed en géén rooibos thee voor mij, want Lucas had het koffiezetapparaat gevonden en nu op de juiste manier ‘ordentelijke’ koffie gemaakt. Dàt moest ik proeven. Nou, dat was lekker! Maar toch wel erg vroeg. Maar Lucas kwam berichten dat onze Euro’s nu nog meer waard waren geworden. De hele wereld valt over ons heen na het aftreden van Mbeki. Dat kunnen we geloven.
Na het ontbijt om ca. 9 uur moesten we mee het dak op want :Lucas ging fruitresten gooien. Nog een trap op en een deur door en daar stonden we op het dakterras. Lucas gooide schillen van papaya’s naar de rand om zijn huis en meteen kwam er een aapje naar voren uit de hoge planten en bomen. En nog meer en nog meer. Het was een prachtig gezicht en gelukkig had Lucas ons gezegd camera’s mee te nemen. Het was moeilijk ze te fotograferen. Zo gauw je de camera aan het oog zette, was de aap weer verdwenen. Toch is het aardig gelukt. Wel 20 stuks. Ook zag ik een kleine antiloop (=duiker) en kon hem fotograferen. Dat was een zeldzaamheid, zei Lucas.

We zijn nog een tijdje op het dakterras gebleven en van het uitzicht genoten. Heel ver kon je boten zien voor of bij de haven van Durban en de wolkenkrabbers van de stad.

Om 10 uur kwam uncle Faai en we zouden naar het strand gaan. Lucas had ons geadviseerd naar Christmas Bay te gaan, waar je aan het strand de rotsen kon zien met de groeilagen van de bodem. Maar dan hadden we een stok nodig om veilig op en af de trappen te komen. Zo, Lucas zocht en vond 3 stokken. Toen uncle Faai kwam kregen we een route mee en de stokken. Wij op weg in de Fiat Uno. Na even vragen vonden we de weg, de parkeerplaats en de trap slingerend naar beneden naar het strand. De stokken konden we goed gebruiken. We liepen noordwaarts en zagen de rotsformatie al gauw. Inderdaad. Prachtige lagen gevormd in het gesteente en uithollingen. We liepen niet tè ver omdat we zagen dat het strand erg smal werd en we wilden onze weg niet geblokkeerd zien door zeewater en golven. Foto’s gemaakt en alle drie hebben we de omgeving bewonderd.

Terug de trap op en terug naar het dorpscentrum waar we in Cosmos een heerlijke vis-lunch hebben genoten. Veel gepraat over vroeger, Plekkers, Tweede Wereldoorlog in Nederland. Uncle Faai vond het fijn dat we juist nu op bezoek zijn.
Om half 3 moest hij weer huiswaarts. Afscheid genomen. Tot morgenochtend 10 uur.
Wij nog even naar de Spar. Luuk zoekt de kaarten uit en ik vond in de Spar een postkantoortje. Geluk, ook maar meteen 50 postzegels gekocht.
Thuis hebben we koffie gevraagd, boek en de krant (Mbeki) gelezen, kaarten beschreven, en gerust. De fles wijn bewaren we voor vanavond. Hé, geen glazen!! Die komt wel weer van pas.





Dinsdag 23 september 2008
Om 10 uur worden we opgehaald door Oom Faai en schoondochter Lucille in haar Fordje. We rijden naar Durban en vinden de Botanische Garden snel.

Prachtige tuin, mooi aangelegd. Aan het water ganzen, pelikanen, een reiger, ibissen en wat nog meer. Lekker gewandeld en bij het theepaviljoen gestopt. Tafeltje gevonden in de schaduw, Lucille en ik gingen bestellen, maar dat duurde wel wat. Het uitgifte loket werd door vrijwilligers bemand en vandaag door de Katholieke Vrouwenbond. Het is natuurlijk prachtig dat vrouwen/mensen hun hulp aanbieden om de kosten van de tuin te drukken.
Er was ook een verzonken tuin, een orchideeënkas, tuinkruiden deel. Alles goed verzorgd.
Om 1 uur weer terug naar de auto en voor Mr.Lucas Steij zochten we naar een speciale bakker om pasteitjes te kopen. We waren dus om een boodschap gestuurd. De prijs van ZAR 9.95 lukte dus niet, was inmiddels ZAR 13.95 geworden, maar bij 12 stuks kregen we 20% korting voor Lucas van "Bread a head".
Hierna ging de weg naar Natal Sharks Board centre, waar om 2 uur een film over haaien gedraaid zou worden. Er was ook een winkeltje bij en daar heb ik t-shirts voor de kids gekocht en een haaien-munt. De zaal was goed gevuld, ook een schoolklas. En bij het uitgaan zagen we ook vrouwen in Ndebele kleed lopen. Er was nog een onderdeel hierna, maar om de files vóór te zijn gingen we Ballito-waarts.
Om 4 uur thuis en een lekkere pot koffie gekregen. 45 kaarten geschreven en bepostzegeld. Daarmee was het al gauw 9 uur geworden. Lekker slaap!

Woensdag 24 september 2008 - Heritage day
Kinderen vrij van school - kantoren dicht.
Vandaag zal Angela ons komen halen en ze is met Uncle Faai en 2 kinderen, Riley en Braden. (Ewald en Conrad zijn vandaag naar een werk van Ewald in Losotho.)

We rijden over de snelweg naar Heritage Village, naar een uitspanning “Pot en Kettle”. Prachtig uitzicht, genoten van een kopje koffie. Intussen hadden zich ook Leon, Lucille en de kinderen bij ons gevoegd. De kinderen spelen meteen met elkaar en zijn voorbeeldig.
Maar we moeten al weer verder. Nog even in de winkeltjes gekeken en ik heb een kudu-leren tas gekocht. Lopend gingen we allemaal naar de overkant van de weg waar een winkeltje was genaamd “Wood Magic”. We kijken rond maar we worden naar de toonbank geroepen om te kijken. Er is een puzzel van hout in de vorm van Zuid-Afrika en daaronder de tekst “The Plekkers – from South Africa”. Het is een dubbele puzzellaag en als je het uit elkaar haalt moet het weer in omgekeerde volgorde teruggezet worden. Prachtig en wat een verrassing! Dat hebben ze voor ons speciaal laten maken. Luuk mocht een speld op de wereldkaart plaatsen bij Zaandam, waar de Afrika-puzzel naar toe gaat.

In de auto gaat de tocht steeds verder omhoog en na een lange rit door dit 1000 Hills gebied komen we bij het huis van Leon en Lucille in Monteseel. Groot stuk land, vele fruitbomen, mandarijnen zo uit de boom gegeten, heerlijk zoet, maar ook avocado’s, sinaasappel-, citroen-, papaya’s en nog veel meer. Er staan nog een paar huizen op hun gebied die zijn voor de verhuur, of moeten nog worden opgeknapt voor verhuur. Voor de kinderen een el-dorado om in op te groeien.
Ook dit bezoek was van korte tijd; weer in de auto maar nu naar beneden. Na een afslag een lange oprit naar restaurant Chantecler, waar we konden kiezen uit braai of van de kaart. Wij kozen het laatste: hotpot met groente. Het was erg lekker. Met witte wijn en koffie toe. De kinderen zaten aan een andere tafel. Aan Angela het Plekkerboek laten zien en we hebben even gebeld met Pierre en uncle Faai en Leon hebben met hem gepraat. Ze zouden graag een Plekker reünie in Zuid-Afrika organiseren!!

Onderweg nog foto’s gemaakt van koeien langs de weg en van de vergezichten. Ook kwamen we langs de Comrades wand. De Comrades Marathon wordt elk jaar gerend tussen Pietermaritzburg en Durban. De oorsprong lag bij het initiatief van een soldaat, Vic Clapham, die gedurende de WOI (1914-1918) vocht en marcheerde 1700 mijl dwars door Oost-Afrika met de Zuid-Afrikaanse infanterie in het kielzog van Glen Paul von Lettow-Vorbeck's askari batteljons. Hij besloot om de Maraton te houden als herdenking van zijn kameraden die zoveel geleden hebben gedurende deze mars. De eerste Comrades Marathon is gehouden op 24 mei 1921, op Empire Day, met 34 renners. Ieder jaar is deze Marathon gelopen, behalve gedurende WOII 1940-1945. De Marathon start om en om vanuit Pietermaritzburg of vanuit Durban.
Om 4 uur ging het weer huiswaarts. Afscheid genomen van Leon, Lucille en de kinderen. En hartelijk bedankt voor de goede zorgen om ons. Angela bracht ons weer thuis om 5.30 met een afspraak voor morgen.
Koffie gevraagd, Elissa Klaasen belde over haar opa Albert Klaasen in Australië. We denken aan Albert in zijn laatste uren.


  
  

Donderdag 25 september 2008
Vanmorgen met uncle Faai naar het Waterberry Restaurant geweest. Het lijkt een leuk restaurantje, maar we moesten eerst even langs alle tafeltjes door om bij het ‘forest’-pad te komen. Een stuk dichtbegroeid bos, over brugvlonders want het is ook heel nat, moerasachtig. Het was een genot om daar doorheen te lopen, ook wetende: aan het eind is er koffie! Bij de auto aangekomen had uncle Faai nog een verrassing voor ons. Hij had in zijn kofferbak een paar Engelse helmen uit de WOII en bood die aan Luuk aan. Omdat we met onze bagage rekening moeten houden koos Luuk de helm uit met het Rode Kruis erop.

Om 12 uur waren we weer thuis. Lucas kwam met een blad koffie aan en wij vroegen de rekening klaar te maken omdat we morgen weer vertrekken
Even uitgerust en we gaan naar het strand van Ballito. Harde, maar warme wind, heerlijk daarin te lopen en vooral dan op het strand. Lekker uitgewaaid.
Bij Cosmo een zalmsalade gegeten. Hmm! Weer op tijd terug en gelezen en geschreven. We lezen hier van Penning: De kolonist van Zuid-Afrika (in Nederland antiquarisch gekocht).
Om ca. 5 uur kwamen uncle Faai en Ewald ons halen om naar hun huis te gaan. Buiten in het dagverblijf of serre veel gepraat met Ewald bij ons fotoalbum “Plekker” in Zuid-Afrika. Heel verrast was ik toen ik op de tafel een folder zag liggen van Van der Stadt zeilboten. Die zitten in Zaandam aan de Zuiddijk vlak bij ons. Hoe komt dat hier? Ewald is 'gek' op de boten van Van der Stadt en hoopt eens het bouwpakket van hun zeilboot zelf in elkaar te kunnen zetten. Het chipje van mijn camera paste in Angela’s computer en zo kon ik het molen-flimpje van de draaiende Held Josua laten zien, dat ik een paar weken geleden had opgenomen. Dat werd zeer op prijs gesteld. Toen de computer op tafel kwam was het hek van de dam, natuurlijk. En ik kon diverse familieleden laten zien en www.plekker.net tonen. Vooral toen uncle Faai foto’s van zijn vader Daniël zag en zijn eigen foto met aunt Vera bij hun 50-jarig huwelijk.
Maar we moesten ook eten. De kijk-sessie onderbroken voor een overheerlijke brianie (India’se keuken) en ijs toe. Nog even verder geGoogled en we werden weer naar huis gebracht.
We gaan laat slapen vandaag, het is al bijna 10 uur!
Morgen naar Bloemfontein.

-.-.-.-.-.-.-.-.-

terug naar HOME