Vakantie 2006

28 augustus – 6 september     Kaapstad

6 september – 18 september   Johannesburg

18 september – 22 september   Bronkhorstspruit

22 september – 1 oktober        Bloemfontein

2 oktober weer thuis in           Zaandam

Maandag 28 augustus 2006

De wekker gezet en om 6 uur een taxi besteld. We komen op tijd op het station Zaandam om met de trein naar Schiphol te gaan. Luuk valt onderaan de roltrap met de koffer en tassen, maar gelukkig is hij niet ernstig beschadigd. Alleen een bloedende vinger door een snee. Een pleister was snel geplakt en we konden onze reis aanvangen.
Ook op Schiphol werd alles vlot afgehandeld en het vliegtuig vertrok op tijd om 10.05 uur.

Het was een goede, aangename vlucht en om 10.30 ’s avonds waren we in Kaapstad geland.
Leonard, Desirée en de 3 kinderen wachtten ons al op, met het Mercedes-busje, dat zit lekker ruim, naar hun huis. Nog even gepraat onder het genot van een kopje koffie en we gingen allemaal slapen.

Dinsdag 29 augustus 2006

Heerlijk uitgeslapen. Desirée was al naar het werk om 7.00 uur, de kinderen naar school om 8.00 uur.
Het is fris, sokken en lange mouwen vereist. Het is hier bijna voorjaar. Grauw, regen en wind. Een beetje Hollands weer. We zullen vandaag ons programma maken voor deze dagen in Kaapstad.
Verder houden we het even rustig om te acclimatiseren.

Je kunt het rustig noemen, maar ik ben ook op zoek naar Plekker-familieleden in Zuid-Afrika en dat geeft wel wat reuring. We zoeken: J.P. Plekker, tante Miek, Keith Plekker.

Vandaag hebben we al meteen een Plekker gevonden; JP. Ik had al jaren zijn telefoonnummer bij me, pas nu heb ik dat nummer ook gebeld, maar Plekker was verhuisd. Ik werd verwezen naar Paarl via de Telefoondienst. En daar vond ik JP of Hannes Plekker. Een afspraak gemaakt voor donderdag 31 augustus, lunch in een restaurant in Waterfront.

Woensdag 30 augustus 2006

Met de bus op stap. Leonard brengt ons naar Sibanye Economic Empowerment, Working Together, in Khayelitsha.  We kregen uitleg hoe de mensen in de township samen werken en de gemaakte artikelen hier inbrengen ter verkoop. Ook zitten er mensen te werken met leer, kraaltjes, stoffen. En je kunt een praatje maken met hen. Er is een groot assortiment handgemaakte dingen, zeer geschikt om aan toeristen te verkopen.
Leonard is van plan, als hij zijn Touringbedrijf is gestart, om hier naar toe te gaan met toeristen. Dat lijkt een heel goed idee.

We bezoeken een vrouw, Belinda Jackson in Mitchell’s Plain, die haar huis openstelt voor toeristen door B&B aan te bieden. Zij doet dit ook in groter verband en is aangesloten bij een organisatie. Deze vrouw motiveert ook andere vrouwen om te werken en zich gezamenlijk in te zetten op eigen terrein, kunde en kennis voor een betere financiële toekomst van de familie.

Hierna gaan we aan bij schoonzus Alicia. Haar vader is ernstig ziek geweest en na een knie- operatie is hij verlamd geworden. Alicia helpt haar ouders iedere dag met de verzorging. We maken een afspraak voor een volgend bezoek wanneer zij meer tijd heeft.

Het wordt tijd om wat te gaan eten. We rijden langs de zeeweg naar Kalkbaai en stoppen bij de haven. In het kleine houten restaurant aan de haven hebben we heerlijk hake & chips gegeten en wat gewandeld op de pier waar vele bootjes lagen aangemeerd.

Weer in de auto zijn we bij Muizenberg de weg omhoog gegaan en bij het hoogste punt uitgestapt    om het prachtige uitzicht over de Indische Oceaan te genieten. Prachtig.
  

Om 14.00 uur is het tijd om de kinderen uit school te halen. Als de kinderen uit school komen moeten
ze eerst het uniform uittrekken en de gewone kleding aan. Dan weer allemaal in de auto en naar Oma gereden.
Van Oma kregen we een heerlijke soep en er werd honderd uit gepraat. We verstaan lang niet alles in het Kaaps dat Oma praat. Philip kwam thuis en was verrast van ons bezoek.

Thuis gekomen was Desirée er ook weer en zij heeft heerlijk voor ons gekookt: pompoen, maïs, rijst met aardappelen en kippenbouten erin.

Donderdag 31 augustus 2006

Vanmorgen weer naar Alicia die onze haren heeft geknipt. Dat is een beetje traditie geworden. Ze wil graag weer gaan werken en een eigen kapsalon beginnen nu de jongste naar school gaat.

We rijden dan naar Waterfront en vonden al gauw het restaurant Quai Four. We werden opgewacht door Hannes die ons, zoekende mensen, meteen aansprak: Bent u Plekker? Ja, dat waren wij.

Aan een tafeltje plaatsgenomen en we hadden de familiefoto’s mee, ook de heel oude foto’s. Dat vond hij prachtig. Hij kende Pierre van 20-25 jaar geleden maar had hem sindsdien niet meer gezien. En ook Oom Faai kende hij natuurlijk. Hannes was met zijn gezin van Kaapstad verhuisd naar Paarl en we worden uitgenodigd om, als we die kant op gaan, bij het huis aan te komen. De volgende dag moeten we naar Klapmuts en Zwelethemba, op de terugweg zullen we de familie bezoeken, dat is afgesproken.
Hannes was erg benieuwd om ons te zien en te horen. Hij had de familiewebsite al bekeken nadat we hem telefonisch hadden gesproken. Hannes heeft veel Plekker-trekken, dat was duidelijk. Directeur van een houtbedrijf woont hij in Paarl en werkt in Kaapstad; zijn bedrijf is langs de N1. Hij exporteert hout naar Thailand en importeert de meubeltjes die van het hout gemaakt worden weer naar Zuid-Afrika.

De uitdraai van de stamboom (Pro-Gen) hebben we hem gegeven en hij beloofde om de gegevens van zijn gezin door te geven per email. Hij wil graag een foto van de oude Daniël ontvangen.

We hebben heerlijk gegeten, veel gepraat, en beloofd dat we in Paarl aan zullen gaan. Aan Leonard legt hij de weg uit.

Thuis gekomen, de kinderen uit school gehaald.

Enthousiast als we zijn door het bezoek aan Hannes, bellen we weer met Telcom in de hoop het nummer van tante Miek te krijgen. En ook dat lukt nu. Ze woont niet in Kaapstad maar bij Hermanus, in Onrus.
We bellen met tante Miek en zij is heel verrast met Plekkers uit Zaandam te spreken. “Haar vader sprak nooit over Zaandam of over familie. Maar we waren zaterdag welkom.”

Met de familie hebben we bij Spurs gegeten.

Vrijdag 1 september 2006

Vroeg op en vroeg op pad om om 10 uur in Klapmuts te zijn. De afspraak is geregeld door Dreamcatcher op mijn verzoek, omdat ik projecten van de Biketour wilde bezoeken.
Het is de bedoeling dat we naar Yellow in Klapmuts gaan en daarna met Yellow naar Rain’s Jazzcafé in Zwelethemba, township bij Worcester.

Op het kruispunt bij Klapmuts zien we Yellow niet, maar een van de straatverkopers kent hem en gaat mee in de auto om de weg te wijzen naar zijn huis. Daar aangekomen worden we hartelijk ontvangen door zijn vrouw Pasqualine. En heel snel komt Yellow ook binnen; hij had een vreemde auto op de weg gezien en gedacht dat wij dat wel zouden zijn. Pasqueline had erwtensoep gemaakt en brood gebakken. Het smaakte heerlijk. Ook nog een kopje koffie. Van Yellow hebben we zijn gastenboek (veel gasten uit binnen- en buitenland komen nu in het huisje) en zijn draadfiguren (ook in een mooi fotoboek over zijn werk en tentoonstellingen in binnen- en buitenland) bewonderd. Veel gepraat. Yellow had een grote opdracht waar hij aan werkte. En ik heb het telefoonnummer van Hans Mooren gedraaid zodat ze met elkaar konden praten. Dat was een verrassing!
Zoals door Dreamcatcher aangegeven betalen we de prijs van ZAR 50.= p.p. voor het genoten voedsel. Dat zijn de inkomsten van Pasqualine.

Om 12.00 uur ging Yellow met ons mee om het huis van Rain te vinden. Ook de straatverkoper brachten we weer terug naar zijn kruispunt.
Zwelethemba hadden we makkelijk gevonden, maar nu? Ook Yellow wist het niet. Gevraagd aan mensen op straat, geen succes. Bij een man ging er een lichtje op toen hij Yellow nader bekeek. “Oh, Rasta-man! Je gaat rechtdoor en over het kruispunt en aan je rechterhand is een houten huisje, daar moet je zijn. Ha,Ha,Ha,!” Daar aangekomen bleek het een verkooppunt voor drugs te zijn. Die rasta-man zal wel drugs willen kopen! En daarom lachte hij ook zo vreemd.
Maar goed, op dat punt was ook een telefooncontainer (winkel) en daar heeft Yellow gebeld en Rain kwam ons ophalen met een auto. Er zijn ook helemaal geen straatnaambordjes.
Het café was niets veranderd. Jazzmuziek klonk. We gingen zitten aan de lange tafel en Rain had lekkere hapjes voor ons gemaakt en limonade.
Hij sprak met Yellow over zijn zorgen. Hij wil zo veel en heeft geen geld. Hij heeft het café gekocht en wil het verbouwen. De bouwmaterialen liggen buiten, maar alles wordt steeds duurder. Hij heeft ook bij een baas gewerkt voor het geld, maar dat bracht geen verlichting van zijn zorgen. Hij weet wat hij wil en is nog steeds zeer gemotiveerd om zijn droom waar te maken. Al was het voor zijn 2 kinderen. Hij heeft slapeloze nachten van de zorgen. (Verkoopt soms bij de school hapjes aan kinderen.) Ook Rain heb ik met Hans Mooren laten praten. Dat vond hij prachtig en vroeg of Hans ook nog een keer naar hem toe kwam!
Ook Rain betalen we ZAR 50.= pp voor de hapjes (zoals door Dreamcatcher aangegeven). Dat aanvaardde hij graag.

Om 14.00 uur reden we weer terug naar Klapmuts om Yellow terug te brengen. De kinderen, Cedric en Yvonne van Yellow kwamen met een groepje vriendjes naar ons kijken. Het is nog een belevenis om blanken in de township te zien.
Op het ons bekende kruispunt zagen we de bevriende straatverkoper weer, nu met aardbeien. We hebben twee manden van hem gekocht, wetende van de Biketour hoe heerlijk die zijn. Een mand voor de familie in Paarl en een mand voor Desirée.
We reden weer door en op onze weg kwamen we langs Paarl. Toen we in de buurt waren hebben we gebeld en Zander was thuis en vroeg ons te komen.

Hannes, zijn vrouw en 4 kinderen wonen op de Kleine Plantatie, Bosmanstraat 14 in Paarl. Een prachtig groot huis boven op een heuvel met overzicht over de huizen tot aan de bergen rond Kaapstad. Een oud huis en Hannes is zelf de kamers aan het renoveren. Het ziet er indrukwekkend uit. Zander heet ons welkom. (Zijn moeder is met Janos even weg voor een afspraak maar komen zo terug.) Zander brengt ons thee en kwam al met een stapeltje oude foto’s aan. Een foto van Opa Daniël met een klasje van de plaatsschool in Elliot.
Hannes had ons verteld over Elliot en the Home, over de begraafplaats die daar was en over de plaats (boerderij) die nu leeg stond na het overlijden van zijn vader in 2003. Hannes was bezig om de rechten van de plaats over te schrijven op de werkers van de plaats. Zijn vader zou het zo gewild hebben. Hannes was enig kind.
Op Internet hadden we gelezen dat Janos wielerkampioen van ZA voor gehandicapten is. Natuurlijk wil Luuk een foto maken van Janos op zijn fiets. Ook van Moeder, Zander en Janos maken we op de bank een foto. Ze vertelde dat ze binnenkort grootouders zullen worden van zoon Dante en schoondochter. Beiden dokters.
Stamboomgegevens ‘doorgesproken’ wat haar erg interesseerde. Haar familienaam is Uys, niet van de cabaretier. Jammer dat we niet meer tijd hadden, maar om 6 uur moesten we weer verder,  naar huis terug.

Weer in Southfield aangekomen moesten we de kinderen ergens ophalen en toen door naar Nevil en Alicia voor een diner. Alicia had heerlijk gekookt. Nevil sprak steeds over voetballers. Hij kent alle Hollandse voetballers, zoals de broertjes de Boer, Kluivert, en kent ook de clubs.
Tenslotte viel Leonard en de kinderen in slaap en gingen we weer naar huis om echt te kunnen slapen.

Zaterdag 2 september 2006

Leonard en Desirée gaan eerst naar de begrafenis van een vriend. Omdat hij bij de marine was, kwamen er veel sprekers en veel ceremonieel, waardoor ze later terug kwamen als verwacht.

Wilhelmina Petronella, Tante Miek

We gingen in de kleine auto van Desirée (werkauto), want dat gaat harder, richting Hermanus. Het was een prachtige weg langs de Indische Oceaan met plekken waar je kon genieten van het uitzicht tijdens het rijden. We kwamen o.a. langs Betty’s Bay. Vóór Hermanus kwamen we bij Onrusrivier, daar ingestoken. Maar bij navraag moesten we het dorp weer uit om bij het kruispunt over te steken naar het woonoord voor ouderen “Kidbrooke”. We kwamen een uur later als afgesproken, maar werden hartelijk onthaald. Tante Miek, “zeg maar Miek”, was blij ons te zien, ze was al ongerust geworden. De lunch die zij voor ons had besteld, moest ook weer worden afbesteld, omdat het restaurant van het “aftree-oord” om 13.30 uur sluit.  Een lekker kopje thee met rusks. Hoewel ze geboren en getogen is in Zuid-Afrika was de kleine woning met een ruime kamer heel Hollands ingericht. Door het raam zicht op de Indische Oceaan! Hier heeft Miek ook gewoond met haar zus Marie Sijbrecht (Zus genoemd) tot zij in 2000 is overleden. Sindsdien is zij alleen.
Ik had een plak Zaanse Verkade chocolade voor haar meegenomen en daar was ze heel blij mee. “Dat ga ik lekker oppeuzelen.”
Miek is de dochter van Willem, die in 1902 voor de tweede keer naar Zuid-Afrika trok. Zij is de laatst levende van dit gezin en nu 89 jaar oud.
Haar vader Willem heeft nooit gepraat over Zaandam, Holland of Plekkers. Hij was min of meer van huis weggevlucht. Aangekomen in Zuid-Afrika moet hij gezegd hebben: “. . . en hier krijgen ze me geen kerk meer in!”

(Dat verklaart de aantekening op het gezinsblad van het archief van de Gemeente Zaandam bij: in 1898 - godsdienst: geen. )

On nr. 1. must be the left side of a book - the dates of birth of the family and names - for Johannes and Jan the date of marriage

nr. 2 the right side next to it  - the professions. All have the GK=Gereformeerde Kerk - Willem is letterzetter and left on 25 aug. 1897 to Kaapstad (Zuid-Afrika)

nr. 3  last line: Daniël (former profession steenhouwer) goes to Loosduinen 5 sept 1900 and works (as a nurse?) at the Christelijk Gesticht voor Krankzinnigen 'Bloemendaal' - 
Willem is back to Zaandam, no religion, 19 nov 1900 Waterval Onder (ZA Republiek)

nr. 4 about Daniël 15 jan 1902 comes back from Loosduinen 's Gravenhage to Zaandam,
- 3 march 1902 he goes to Ermelo to Gesticht 'Veldwijk' (as a nurse?) - but returns on 9 of june 1902 in Zaandam and leaves on 11 sept. 1902 to Zuid-Afrika. - just after the marriage of his brother Luiten on 20 augustus 1902.

nr. 5 about Willem - 15 november 1901 he moves to Alkmaar - profession stoombootconducteur, returns on 6 mei 1902 in Zaandam en leaves on 8 maart 1906 to Johannesburg (Zuid-Afrika). (date must be a misstake, was 1902)

nr. 6 Death certificate of father Daniël Plekker (85 years old) in 1929.

nr. 7 Death certificate of Luiten Plekker (71 years old) in 1950. When Willem came visit to Zaandam.

Willem ging terug naar Zuid-Afrika in 1902 nà de Boerenoorlog en daar ontmoette hij zijn vrouw Nelly van de Starre. Nelly was geboren in Zevenhuizen (Ned.) en verloor op zeer jonge leeftijd haar ouders. De kinderen werden opgenomen in een weeshuis. Als “wees” werd zij met drie andere meisjes met een boot naar Zuid-Afrika gezonden, haar broer werd naar Nederlands-Indië gestuurd. Daar aangekomen werkte ze als gouvernante bij een welgestelde, militaire, familie.
Willem en Nelly trouwden en kregen 6 kinderen. Het parool van Willem was dat er in huis nooit gesproken mocht worden over “politiek, religie of financiën”. Daar praat je niet over.

Ik kreeg een mooie foto van Miek van het hele gezin in ca. 1927.
Op de foto: Staand: Marie, zoon Willem, en Jacob.
Zittend: Vader Willem met de kleine Frederik Luite, Wilhelmina, Moeder Nelly en Jan.
Broer Willem was de lievelingsbroer van Miek. Maar door de jaren heen was er nauwelijks nog contact. Zeker niet met de nazaten van de broer van Willem: Daniël, die ook in 1902 naar Zuid-Afrika vertrok.
In 1925/1926 woonde de familie in Bloemfontein, 23 Waverley Road. Bij het witte paard in de bergen.

Miek, secretaresse, en haar zuster, onderwijzeres, zijn nooit getrouwd geweest en woonden altijd samen.
We nemen afscheid van Miek, het laatste levende kind van Willem die uit Zaandam naar Zuid-Afrika vertrok in 1902. We beloven nog een boek vanuit Zaandam naar haar familieleden van moeders kant te sturen, de fam. Smaling in Nederland.

Om 16.00 uur vertrekken we vanuit Onrus, rijden nog even door naar Hermanus om te zien waar toeristen altijd komen om walvissen te kijken. Het is een prachtig punt. Daarna weer op weg naar Kaapstad, maar dan wel over een andere weg, over de bergen. Leonard zoekt altijd de mooiste plekken uit voor ons om te rijden.

We zijn op weg naar de familie Bierenbroodspot in Kaapstad. Dirk en Christien zijn begin dit jaar getrouwd en wonen sindsdien in een ander appartement. Mooi en rustig gelegen en ook winkels bij de hand. Leuke plek ook om met kinderen te wonen. De jongens van Christien vinden het leuk in hun nieuwe omgeving.
Leonard had afscheid van ons genomen omdat hij nog ander werk had te doen voor zijn kerk.
Ook Rob en Jo zijn er om ons te verwelkomen. Christien heeft voor een verscheidenheid van taarten gezorgd en ook de koffie staat klaar! Dat was ons avondmaal! Heerlijk.
We hadden een aantal cadeautjes meegenomen en we praten honderd uit. Foto’s gekeken van de trouwerij, het nieuwe appartement bekeken, “hoe gaat het in Nederland met onze vrienden?”. Genoeg stof. We moeten vooral de groeten doen; aan Truus, Freddie, Hannie, Jan en Ehud.
Om 10 uur brachten Christien en Dirk ons terug naar Southfield.

Zondag 3 september 2006

Bij het ontwaken was het huis vol geluiden en één voor één moesten we naar de badkamer. Leonard was al vroeg weg om mensen en dingen te regelen voor de kerkdienst. We gingen met de kleine auto van Desirée naar de kerk. Ze huren de ruimte voor de zondagmorgen en voor 1 avond in de week. Er was een gast-predikant maar we konden er niet veel van verstaan.

Om 12.00 uur was de dienst afgelopen en we gingen direct naar de moeder van Desirée voor de lunch. Haar moeder is verhuisd van de flat en woont nu in een klein huisje, met een dochter en kleinkind. Een mooie vooruitgang voor haar in wonen. Ook kwamen  broer Johan en zijn vrouw en kind om Oma thuis te brengen na de kerkdienst (in een andere kerk). Johan is een timmerman, goede vakman en trots op zijn werk. Op zijn telefoon heeft hij “reklame foto’s van zijn werk” en dat toont hij desgevraagd bij een eventuele nieuwe opdrachtgever. Ook praat hij graag over zijn werk.
Oma had heerlijke lasagne gemaakt met macaroni en gehakt. Ook kippenbouten, sla, groenten. Heerlijk en bavarois toe!
We gingen naar huis om te rusten. En dat deden we. Pas om 17.30 wakker geworden.
Weer in de auto, oma + kleinkind en eigen kinderen ophalen en naar Century City gereden. Groot en prachtig winkelcentrum. Rondgelopen en tenslotte bij Mug&Bean neergestreken voor de avond-bite. Kleine Caleb (6 jaar), een fervent voetballiefhebber, ging meteen zitten zodat hij de voetbalmatch kon zien op de tv in het restaurant. Eten was toen voor hem maar bijzaak.
Afscheid genomen van oma en thuis gekomen meteen naar bed. Het was weer een lange dag!

Maandag 4 september 2006

Heerlijk weer uitgeslapen, lekker rustig in huis. Ontbijt gemaakt en geschreven, Astrid gebeld.
We moeten de vlucht naar Jo’burg nog bevestigen en geld regelen.
Hier is niets van gelukt. Morgen beter.

Bloemen gekocht voor onze gastvrouw van vanavond: mrs. Jacobs.
Om 19.00 uur waren we uitgenodigd bij Mr. en Mrs. Jacobs in hun huis. Ze wonen in een nieuw huis en dat huis is hij weer zelf aan het vergroten om het weer te kunnen verkopen. Ze wonen ook in een andere wijk, maar dat bevalt hem niet. Hij wil weer terug naar zijn oude wijk.
Het was ‘vol’ in huis, ook omdat alles gestouwd was in de kamer vanwege de verbouwing. Maar de grote tafel was gedekt voor ons, Leonard en Desirée en Mr. Jacobs. Ook kwam een van de zonen thuis, maar hij bleef op de bank zitten. Moeder hield alles in de gaten terwijl de dochters in de keuken werkten. We hebben heerlijk gegeten: lamskoteletten met grote witte bonen, braadlappen, kip, rijst, salade, te veel om op te noemen. En zoals gezegd, Mr. Jacobs at met ons mee, zijn vrouw keek toe.
De kinderen en de jongste zoon die later kwam kregen ook een bordje, maar niet aan tafel.
Mr. Jacobs heeft last van zijn voeten/benen en was zelfs bang dat hij ons met een stok lopend zou moeten begroeten.  Maar dat hoefde niet. Hij vond het jammer dat we elkaar maar een paar uurtjes konden ontmoeten. Volgende keer wil hij een dag, of twee dagen met ons op pad! Moeten we even op tijd zeggen als we komen, s.v.p.
Luuk vroeg of de 4 gezusters voor ons wilden zingen a capella. En dat deden ze na veel aandringen. Dat was prachtig. Ze spelen ook op instrumenten en schrijven de liederen zelf. Treden ook op.
Aan alle gezelligheid komt een eind. Met de slapende kinderen op schoot weer terug naar huis.
Lekker slaap!

Dinsdag 5 september 2006

Nà Desirée en de kinderen opgestaan. Dan is alles rustig en geen wachttijden bij de wc en douche.

Met Leonard reden we naar Victoria & Albert Warf om een schaal met eten op te halen van de zus van Ramona en dat naar het huis van Ramona en Grant brengen.
Toen naar de luchthaven om onze vluchten te bevestigen. Vervolgens de gang naar banken gemaakt om geld van de AMEX-rekening op te nemen. Na wéér 3 mislukte pogingen maar gewoon de giropas gebruikt.
Op de terugweg naar huis bij Wimpy geluncht en de kinderen weer opgehaald.
Even gerust.

’s Avonds waren we om 19.30 uur uitgenodigd bij Grant en Ramona, Zeke en Lucan.
Haar zus had voor ons een zeebanket gemaakt van garnalen, kreeft, inktvis. Was lekker. Verder rijst, aardappels, maïskolven, salade. IJs en vruchten toe, maar dan ook nog koffie met taart.
Lekker gepraat. Poetin was in town en Grant regelt zaken voor de prime-minister Cape Town; dus heeft ermee te maken. Luuk leerde hem een paar woordjes Russisch ter verwelkoming.
Ramona werkt weer, bij Mexc een scheepvaartmaatschappij en Bertha (voorheen werkte ze bij Leonard en Desirée) zorgt voor de kinderen.
Weer een heel gezellige avond, hoewel er ook verschillenden op de bank in slaap vielen. Het was dan ook al over 23.00 uur voor dat we naar huis gingen.

Woensdag 6 september 2006

Afgesproken dat we vroeg zouden opstaan en om 6.00 uur naar de luchthaven rijden. Dat was voor ons veel te vroeg, maar Leonard moest voor een belangrijke afspraak, voor een licentie om toeristen te rijden, voor een commissie verschijnen. 

Wij amuseren ons wel op de luchthaven. De vlucht gaat om 11.40 uur naar Johannesburg.

-.-.-.-.-.-.-.-.-

terug naar HOME