Maandag 18 september 2006

Vandaag gaan we naar Bronkhorstspruit.

Het was een lange weg richting Pretoria, Witbank, naar Bronkhorstspruit. Twee uur rijden.
Bijna meteen vonden we de straat en het huis van Dick Heijnis en hij stond op het kruispunt ons op te wachten.

Groots onthaal, Sandy en dochter Andrea waren ook al thuis van het werk.
We kunnen hier Nederlands praten en dat wordt nu en dan afgewisseld met Afrikaans en Engels.
Sandy ging koken en met Dick hebben we honderd uit gepraat, vele vragen moesten worden beantwoord over die en die en die. We hadden nagedacht over wat we voor Dick en familie mee konden nemen vanuit Holland. We hebben oude vrienden van hem gevraagd een brief te schrijven en die hebben we meegenomen. Dat was een geweldige verrassing. De afzenders hadden hun naam in ‘alias’ achterop de dikke brieven gezet. Alleen Dick kon weten van wie dat was, en hij had het meteen goed. Ook een pakje was daarbij met koffie-pads voor het Senseo apparaat dat Dick van vrienden had gekregen, maar waarvoor in ZA geen pads te krijgen zijn.

Na de maaltijd kwamen onze foto’s op tafel en vooral de oude familiefoto’s van Luuk hadden Dick’s grote interesse. De Hemmes en zijn en Luuks oude huis waren daarop ook te zien.
Hoewel iedereen hier weer vroeg op moet, werd het toch laat, maar bar gezellig.

Dinsdag 19 september 2006

Door de vele duiven in de grote tuin met de vele, deels omgevallen, bomen werden we vroeg wakker, maar we zijn om 9uur opgestaan.
Alleen Matron, de dienstbode, was aanwezig. Een aardige nog jonge vrouw.
We maakten ons ontbijt met koffie en thee.
Om 10h30 gingen we, voor het eerst hier in Zuid-Afrika, een wandeling maken door het dorp. Dat kan hier, was ons verzekerd. En dat klopte. Dorp doorgelopen tot het 4e kruispunt. Daar was ook de kerk. Links en rechts waren winkels, ook banken en een postkantoor. Postzegels gekocht en de eerste 10 kaarten konden verstuurd worden.
We vonden een supermarkt en overal zaten vrouwen en soms ook mannen langs de weg hun waren te verkopen. Bloemen gekocht voor Sandy.
In de KFC wilden we koffie drinken, maar dat was daar niet te verkrijgen. Wel even foto’s genomen van de meisjes achter de counter. Luuk kan het niet laten!
Het was, achteraf, een lange wandeling. Ook omdat we al 3 weken niet gelopen hadden. Alleen auto in, auto uit.
Thuis gekomen koffie gemaakt met Ouma’s en gerust.

Dick kwam om 13h30 thuis. Ook hij wilde even rusten na het werk. Dick heeft opnieuw werk gevonden, nadat hij eigenlijk met verlaat pensioen gegaan was. Maar het was niets voor hem om de hele dag thuis te zitten. Dat was hij na een paar maanden wel zat! In een naburige auto-onderdelen winkel kon hij weer aan de slag en dat bevalt hem erg goed. In principe werkt hij nu van 8 tot 13 uur.

Omdat de naam van Piet van Nugteren werd genoemd bij zijn oude vrienden gisteravond, vroeg ik via een sms aan Wilma in Berlijn of zij het telefoonnummer had van Piet (haar zwager). Toen ik antwoord had heb ik het nummer van Piet gedraaid en gevraagd of hij Dick Heijnis kende? “Ja, natuurlijk ken ik die. Maar jij bent toch op vakantie in Zuid-Afrika?” “Dat klopt, ik heb hier iemand voor je om te praten.” En ik gaf de telefoon door aan Dick die zeer verrast was en een geanimeerd gesprek voerde met Piet. Dat hebben beiden zeer op prijs gesteld.

Daarna gingen we op pad om de dagelijkse krant van Dick te halen in het dorp. Hondje Jock mee, die is gehoorzaam onderweg. We werden regelmatig voorgesteld aan mensen die hij kende. Ook bij zijn werk langs, waar de baas net aan kwam lopen.

Om 16h00 kwam Andrea thuis en met haar auto zijn we toen naar Balmoral “Begraafplaats van de Boerenoorlog 1898-1902”geweest. Verwaarloosd maar toch indrukwekkend.

Balmoral zelf was een gehucht of settlement met een paar huizen, café, drankwinkel en danszaal met iedere vrijdag dansen!!! Dick en Sandy hadden daar ook menig maal gedanst.

Er stond een vuurrode, zeer oude auto uit 1952 die nog steeds op de weg is. Ook mooi in de lak.
In het donker (18h00 wordt het al donker) reden we naar huis waar Sandy met het eten bezig was. Na deze, ook weer heerlijke maaltijd hebben we nog veel gepraat.
Boeken, (fietsers)dagboeken (van vóór 1960) en fotoalbums kwamen op tafel. Dick en Luuk kenden de personen op de foto’s nog goed, o.a. broer Jan Plekker zat daarbij.
Om 22h00 gaan slapen.

Woensdag 20 september 2006

Het lijkt eentonig, maar we zijn blij niet vroeg op te hoeven staan. Dus uitslapen!, ontbijten en buiten aan tafel geschreven, gelezen. Het derde boek begonnen: van Gillian Warson, Healing the Nations, Fred Kaan, the man and his hymns. Ik zit nu zo in het Engels dat het wel zou moeten lukken dat te lezen. Terwijl de kinderen van de aangrenzende school sportinstructies kregen. Heerlijk weertje, beetje wind.

Om de bus voor vrijdag naar Bloemfontein te reserveren hebben we eerst een bezoek gebracht aan de auto-onderdelenwinkel “Mr. Part” waar Dick werkt om te vragen hoe en wat we moeten regelen.
We moesten weer naar de winkelstraat bij de Politie om de hoek ongeveer.
Daar aangekomen bleek het dat we de keuze hadden uit twee mogelijkheden: de middagbus op vrijdag die ’s nachts om ca. 24h00 uur in Bloemfontein aankomt of een iets eerder bus op zaterdag die dan ’s avonds om 21h00 uur zou aankomen.
Eerst een boodschap aan Pierre gestuurd met de vraag of dat wat hem betrof kon?
Pierre belde later terug dat hij van de avondbus wist en hij zou ons vrijdagavond om 24h00 ophalen.

Nu nog met Dick hierover praten of dat aan deze kant ook mogelijk was om ons op tijd in Pretoria te krijgen.
Dick kwam om 15h00 thuis; even de krant lezen en uitrusten. Ik heb Jan Plekker gebeld en ze hebben met elkaar kunnen praten.

We zijn in de auto gestapt om braadworst voor de braai van vanavond te kopen.
En toen door naar Sizanani, gehandicapten zorg waarover we van Prof. Adrie Vermeer gehoord hadden. Om het te bekijken en omdat we gehoord hadden van de craft-shop daar. (Dit zou een winkel zijn waar ook kaarten te koop zouden zijn. In het hele dorp kunnen we geen kaarten vinden om naar familie en vrienden te sturen.)
We kwamen net nà 17h00 aan en de shop was al gesloten. Het is een groots opgezet village met gebouwen waarop prachtige Ndebele schilderingen zijn aangebracht. Een conferentie-oord met ronde gastenhuisjes met rieten dak, een groot restaurant voor de gasten, kerk en het huis van de priester. Bij dat laatste huis aangekomen hoorden we van een vrouw dat het huis nu voor aids/hiv kinderen en misbruikte kinderen bestemd was.
Father Charles was verhuisd naar Vlaklaagte waar hij nu in een complex voor ouderen woont – 9 km van Bronkhorstspruit – 2,5 km voorbij Sizanani.

Bij de ruimten voor de gehandicapten, kinderen en ouderen, troffen we een Hollandse studente van Prof. Vermeer aan uit Utrecht, Marleen, die daar net een paar weken geleden was gearriveerd. Ze was nog aan het inburgeren, leren links rijden, de situatie verkennen voor zij met haar project-onderzoek kon beginnen.
Dick nodigde haar uit om bij hen thuis eens langs te komen voor een gezellig praatje. Of, als de auto onderdelen nodig had, kon zij hem bij Mr. Parts vinden in de Kerkstraat.

We zijn doorgereden en het Ouderencentrum gezien waar Father Charles nu woont. Allemaal nieuwe gebouwen, hoog ommuurd en vèr van de bewoonde wereld.
Met een prachtige, maar zeer scherpe ondergaande zon reden we terug. De hemel werd eerst rood daarna violet gekleurd tot de duisternis om 18h15 in viel.

Dick ging het vuur aanmaken voor de braai.

Donderdag 21 september 2006

Na onze wandeling naar de winkelstraat en het regelen van de busreis naar Bloemfontein bij Harvey’s Reisbureau hebben we in de tuin een broodje gegeten en gelezen.
Om 16h00 kwam Andrea thuis en met haar zijn we in de auto naar de Boeddhistische tempels (2 stuks) gereden. We mochten er nog net in, sluit om 17h00, en hebben de ruimte met Boeddha en de vele lichtjes kunnen bewonderen. Het is een prachtig gebouw, jammer dat ook daar het winkeltje al gesloten was. Foto’s gemaakt bij de 2 tempels en met Andrea door de nieuwbouwwijk gereden die ontstaat om de tempels. Jammer van de omgeving en ruimte.

Thuisgekomen kwamen eerst Dick en daarna ook Sandy thuis en hebben we bij Spurs heel gezellig gegeten.
Om 22h00 uur naar bed.

Vrijdag 22 september 2006

Als eerste naar de badkamer en daarna alvast de koffers gepakt. Na het ontbijt zijn we op stap gegaan naar de rivier. Matron zei ons dat er tenten opgezet waren voor de a.s. Heritage day (komende zondag) en dat er misschien al muziek en verkoop was. Grote tenten waren al aanwezig en de muziek schalde over het park. Het Schlossbergpark, genoemd naar de voorouders van Sandy die in het verleden eigenaars waren van de wijde omgeving en deze grond was aan de gemeenschap geschonken. Na het overlijden van haar vader heeft haar moeder de grond en het huis verkocht. Van het huis is een schamele ruïne over. (Daar waren we langsgereden op weg naar Sizanani.)

In de tenten gekeken en enkele kettingen gekocht en foto’s gemaakt. Luuk zag bij de rivier de ‘Bronkhorst’ nog een paar leuke vogels.

Moe kwamen we weer teruggelopen, nu nog een broodje en drinken en de rest van onze spullen inpakken.

Als Andrea thuis komt worden we door Dick naar de bus in Pretoria gebracht waar we om 15h45 moeten zijn.

terug naar HOME

Deze site is voor het laatst bijgewerkt op 13 april 2007